WWII: Lancaster en Burg. Wijtvliet monument | De Rips

Inhoud

• 1 Lancaster en Burg. Wijtvliet monument
• 2 Deze schutter wilde niet gaan liggen
• 3 WIM G.C.F. WIJTVLIET
• 4 Schaduwvliegveld B84 De Rips. (De Sijp-Elsendorp)
• 5 Moord op Vliegveld B84 De Rips.
• 6 Het Canadese 126 WING had er een kort maar succesvol verblijf met hun Spitfires.

Lancaster en Burg. Wijtvliet monument

Tijdens de tweede wereldoorlog is op 21 februari 1945 in de Rips een Lancaster bommenwerper van de Britse Luchtmacht neergestort. Bij de crash kwamen zeven van de acht bemanningsleden om het leven. Op dit monument wordt ook aandacht geschonken ter nagedachtenis aan burgemeester Wim Wijtvliet die zijn leven met de dood moest bekopen in het concentratiekamp Buchenwald waar hij vermoord werd. De aanliggende straat is uit eerbetoon voor onze vrijheid naar hem vernoemd. Tevens is er een "Google"-overzichtskaart met alle 27 vliegtuigcrashes/noodlandingen in de Gemeente Gemert-Bakel tijdens WOII.

Lancaster en Burg. Wijtvlietmonument aan de Burgemeester Wijtvlietlaan.

(hieronder een samenvatting van het crashverslag uit een Australische krant uit 1989 door de enige overlevende Eddie Hansen).

Deze schutter wilde niet gaan liggen

De machtige Lancaster bommenwerpers zijn een stuk geschiedenis uit W.W II. De veteraan staartschutter Eddie Hansen vloog met Lancasters en vertelt Frazer Guild waarom hij wil dat er een van de weinigen die nog over zijn hier in WA gehouden moeten worden. Op 12.000 voet (4000 meter) boven donker Europa werd het leven van de man uit Perth, Eddie Hansen voor altijd veranderd. De staartschutter van de Lancaster was op zijn 54ste operationele oorlogsvlucht en zijn geluk had al langer geduurd dan normaal was voor iemand van een bommenwerperbemanning die constant achtervolgd werd door de nachtjagers van de Luftwaffe. Met een driekwart maneschijn was de viermotorige bommenwerper een bijna perfect doel en de 'skipper' Group Captain Evans-Evans liet het vliegtuig heen en weer draaien zodat ze de blinde hoek onder het vliegtuig toch in de gaten konden houden. De speciaal bij elkaar gezochte bemanning was tevreden met hun Path Finder missie naar het Mittelland kanaal bij Gravenhorst. Het was de taak van de Path Finders om het doel te markeren voor de hun volgende bommenwerpers en ofschoon ze al op weg naar huis waren wisten ze dat ze nog steeds zeer kwetsbaar waren voor de Duitse azen die al duizenden Lancaster bemanningen hadden gedood. Dhr. Hansen kon de activiteiten van de jagers zien en af en toe een vuurbal die verscheen als er een andere Lancaster werd geraakt. Hij had een voorgevoel dat ergens iets rond hun vloog en vroeg de Skipper om verder te gaan met het heen en weer draaien van het toestel zodat ze verder konden zoeken. Nadat ze een bocht van links rechtuit gingen vliegen zag Dhr Hansen een verblindende flits van brandende benzine. Dit werd onmiddellijk gevolgd door een intense hitte en er stroomde oranje licht langs de achtergeschutskoepel. Het vliegtuig stond in brand en ik zei dit over de intercom, 'Skipper, we zijn geraakt'. Evans-Evans antwoordde, 'Ik weet het', en onmiddellijk hierna schreeuwde hij naar ons om er uit te springen. 'Vuur stroomde langs me heen en toen zag ik een gedeelte van de linkervleugel afbreken en de Lancaster ging over in een tolvlucht die iedereen vast pinde in de romp vanwege de centrifugaal kracht'. Vanwege dit gevaar, had Dhr. Hansen er op gestaan een parachute te krijgen van het type dat door de vliegers gebruikt werd in plaats van een die naast de koepel in de romp gehangen moest worden. Toen het toestel naar beneden ging rukte hij aan de kabel die de dubbele schuifdeur van de koepel opende en drukte zijn achterwerk in de slipstroom. Toen trok hij aan het parachutekoord, het risico nemende dat deze vuur zou vatten van de vlammen die langs de romp stroomden vanaf de voorkant. De parachute opende zich en hij ging als een kurk uit een champagnefles uit het vliegtuig. De achterkant van zijn hoofd raakte de top van de koepel en hij was bewusteloos. Ik herinner me vaag dat ik bij kwam, hangende onder de parachute en zag een vuur onder me op de grond. Ik dacht dat ik op het vliegtuig zou landen en werd toen voor de tweede keer bewusteloos. Hij kwam bij in een omgeploegd veld. Zijn hoofd en borst deden zeer en beide enkels had hij verstuikt. Zijn zeven collega's waren dood in het brandende vliegtuig, 300 meter