School Katholieke Lagere Meisjesschool | Bakel

Bakel. Mooi bewaarde meisjesschool, gebouwd in 1920.

Nu in gebruik als peuterspeelzaal en jongerensoos was dit gebouw in het verleden een Katholieke lagere school. Een meisjesschool, want toentertijd kende men nog gescheiden onderwijs, ook voor zeer jonge kinderen. Het gebouw is in 1920 gebouwd en is een Rijksmonument. Het gebouw had vier klaslokalen. Voor die tijd had Bakel alleen een openbare lagere school gekend. Het bijzondere onderwijs werd namelijk nog niet door de overheid betaald, alle kosten moesten door de schoolgaande kinderen worden opgebracht. In de Katholieke school werd lesgegeven door de Zusters van Oirschot, de nonnen die in het naastgelegen klooster verbleven, dat helaas gesneuveld is. In een ander gebouw was een jongensschool, aan de Schoolstraat. Ongescheiden scholen zouden te vroeg de geslachtelijke drift wekken. Daar werd nog aan toegevoegd dat ongescheiden scholen de vrouw zouden steunen in haar drang naar gelijkmaking (waarmee zaken als vrouwenkiesrecht werden bedoeld). De scheiding werd doorvertaald in de verschillende Roomse verenigingen voor jongens en meisjes en de verschillende heiligen die jongens en meisjes in de religieuze vorming als voorbeeld voorgehouden kregen. Desondanks was deze school een hele verbetering, de oude school had maar 1 lokaal in gebruik en om de leerlingaantallen te drukken (een extra leraar was te duur) werden kinderen jonger dan 7 en ouder dan 12 er geweerd.

Het gebouw is opgericht in de stijl van de Amsterdamse School. Zoals de naam aangeeft kwam deze stijl vooral in Amsterdam voor. Zij werd vooral toegepast voor overheidsgebouwen, zoals scholen, en sociale huisvesting. Zij kenmerkt zich door het gebruik van veel detail en volle 'plastische' gevels. Materialen bestonden vooral uit baksteen, terwijl natuursteen vooral voor details werd gebruikt. Het bijzondere van deze school is dat hier in Bakel, nu redelijk ver van Amsterdam, en toentertijd nog verder, in de Amsterdamse School stijl is gebouwd, hoewel in een regionale variant waarin veel hout werd gebruikt voor de versieringen. Het gebouw is ook zeer gaaf bewaard gebleven, zonder noemenswaardige veranderingen aan de buitenkant.

Bronnen:

M. van der Plas, Uit het rijke Roomsche leven: een documentaire over de jaren 1925-1935, 1963, Uitgeverij Ambo B.V., Baarn

P.H. Nooijen, Tussen Peel en Aa, 1967

RCE, Monumentbeschrijving