Molen Laurentia

De Laurentia molen in Milheeze.

De prachtige Laurentia molen komt oorspronkelijk niet uit Milheeze, maar is in 1893 uit de Hollandse polder gehaald. Meer specifiek uit Bleskensgraaf in Alblasserwaard. Er werden veel houten molens gebouwd in Holland, het lichte gewicht van dergelijke molens bleef beter staan in de drassige poldergrond. Rond 1850 begon men deze echter te vervangen door stoomgemalen. De afbraakmolens werden vaak opgekocht en in Brabant geplaatst zoals ook met deze molen gebeurd is. Het type is een houten achtkante bovenkruier. De molen is overgebracht nadat de vroegere kleinere molen op deze plaats afbrandde. De nieuwe molen had drie koppels maalstenen en werd zowel gebruikt voor het malen van graan (vooral rogge en het in de Peel veel verbouwde boekweit) als voor lijn-en koolzaad voor olie. In 1965 onderging de molen een restauratie en werd tevens de naam van de molen gewijzigd van 'Ludolizawi' (een samenvoeging van de namen van de vroegere eigenaren) in 'Laurentia'. Toen werd ook het riet op de zij- en bovenkant van de molen aangebracht. Eerst bestond dat namelijk uit dakleer op hout. Over molens, belangrijke onderdelen van een dorp, zijn ook vele versjes geschreven. Hieronder staat er een over de omstandigheden van de molenaar.

De molenaar die slaaft en wroet

staat in gevaar van lijf en goed.

Hij is bij dag en nacht steeds wakker

en hoort geklaag van boer en bakker,

als er geen water is en het niet waait,

dan staat zijn hoofd geheel verdraaid.

Eerst als de Heer den wind laat waaien,

en sloot en beek weer water geeft,

dan kan hij op zijn molen malen,

het graan dat God tot voedsel geeft.

Om 't een ieder naar de zin te maken

en door elkeen te zijn bemind

dat zijn d'onmogelijkste zaken

die men hier in de wereld vindt.

Bronnen:

D. van de Pol, P. Terlouw, Onze molens: Muldersversjes, 1981, Zomer en Keuning Boeken B.V., Ede 

W. van Heugten, W. van Heugten, Molens in Peelland, 1982, Peellandse Molenstichting, Vlierden