Na de ijstijd

Dit jaar viert Deurne het 1300-jarig bestaan. Veertig taferelen uit Deurnes rijke historie, geborduurd door de Paramentengroep, komen wekelijks tot leven in het weekblad voor Deurne en via deze blog. Een tijdreis naar het prille begin, en langzaam weer terug.

Aflevering 1 'Na de ijstijd'

Dertienhonderd jaar Deurne. Zeker zoveel draden zijn er in het Tapijt van Deurne verwerkt. In den beginne waren er slechts drie: die van het water, het veen, en het moer. Langzaam komt er steeds meer kleur in het Tapijt. En krijgt Deurne gestalte.

Eén draad verbindt het prille begin met het heden. Langs deze draad kijk je terug in de tijd. Je denkt nog even: zou ik geen jas aandoen, maar het is al te laat. Daar ga je! De kerk verdwijnt, en de toren. Er verschijnen andere gebouwen, die ook weer verdwijnen. Af en toe zie je schimmen voorbij flitsen. Mensenlevens, van de wieg tot het graf. Bomen schieten uit de grond, en vallen net zo vlug weer om. Je bent het jaar 721 al voorbij, met de oudste vermelding van Deurne, dat toen nog Durninum heette.

Opeens heb je het uiteinde van de draad in je hand. Dan ben je 10.000 jaar teruggereisd, en sta je in de blubber van een weidse vlakte, net na de ijstijd. Midden in het moeras. Geen mens te zien. Maar wacht, daarginds beweegt iets...! Het zijn wolven. Hun gehuil verstoort de stilte, die nóg angstwekkender is. Moederziel alleen ben je.

Tekst: Erik Vink, Foto tafereel: Hein van Bakel
Van 30 mei t/m 24 oktober op di t/m zo 14.00-16.00 uur zal het wandkleed te zien zijn in de St. Wilibrorduskerk aan Markt 9 in Deurne.
Het borduurwerk is gemaakt door de leden van de Paramentengroep van Parochie Heilige Willibrord.