Het bruine goud

Dit jaar viert Deurne het 1300-jarig bestaan. Veertig taferelen uit Deurnes rijke historie, geborduurd door de Paramentengroep, komen wekelijks tot leven in het weekblad voor Deurne en via deze blog. Een tijdreis naar het prille begin, en langzaam weer terug.

Het bruine goud

De gouden eeuw van Deurne begint schoorvoetend. Halverwege de jaren vijftig van de negentiende eeuw doet de Peel nog altijd aan de ijstijd denken. Een woest en ledig drasland, dat zich uitstrekt van Weert tot Grave. De mensen steken er turf voor eigen gebruik, hun belangrijkste brandstof. Bouwen er plaggenhutten mee, en voeren het af naar fabrieken, die er de ovens mee stoken. Het bruine goud! De gebroeders Jan en Nicolaas van de Griendt beseffen welke rijkdom er bij Deurne in die barse, bonkige Peel op hen wacht. Als ze dit gebied nou eens kochten om te ontginnen? Dan kon het daarna in cultuur worden gebracht.

Rondlopend in de piepjonge veenkolonies Griendtsveen en Helenaveen, met elkaar verbonden door een smalle vaart, kun je de huizen, schepen en paarden in 1858 al niet meer tellen. De Maatschappij Helenaveen floreert. Jarenlang zullen afgeladen turfschuiten over de Helenavaart naar de gloednieuwe spoorbaan glijden. De gemeente ziet het met lede ogen aan. Het Gemeentelijk Veenbedrijf mag deze vaart niet gebruiken.

Ten einde raad laat Deurne haar eigen kanaal naar het spoor graven. Het miljoenenparadijs is geboren. Met als tastbaar resultaat het indrukwekkende gemeentehuis aan de Markt, en daarnaast het niet minder imposante postkantoor.   

Tekst: Erik Vink, Foto tafereel: Hein van Bakel
Van 30 mei t/m 24 oktober op di t/m zo 14.00-16.00 uur zal het wandkleed te zien zijn in de St. Wilibrorduskerk aan Markt 9 in Deurne.
Het borduurwerk is gemaakt door de leden van de Paramentengroep van Parochie Heilige Willibrord.