Sint-Willibrordus

Dit jaar viert Deurne het 1300-jarig bestaan. Veertig taferelen uit Deurnes rijke historie, geborduurd door de Paramentengroep, komen wekelijks tot leven in het weekblad voor Deurne en via deze blog. Een tijdreis naar het prille begin, en langzaam weer terug.

Sint Willibrordus

Driehonderd jaar later zorgt het christelijk geloof voor de bouw van kloosters en kerken. Het zal niet lang meer duren voordat die ook hier verschijnen. Mede dankzij de latere patroonheilige van Deurne, Clemens Willibrord, die als missionaris het geloof predikt, rondreizend van het vlakke land aan de Lauwerszee tot over de Luxemburgse heuvels.

Zijn missie valt in goede aarde. De ene na de andere edelman schenkt het snelgroeiende katholieke kerkgenootschap dat hij vertegenwoordigt een stuk land om er een kerk of kapel te laten bouwen. Doordat hij zijn landerijen afstaat, eert de kasteelheer de Heer in den Hoge, en stijgt hij tegelijk in aanzien op aarde. Hoewel de eerste kerken zeer bescheiden zijn, zeker vergeleken met de abdij die Willibrord in Echternach sticht, waar hij later zijn laatste rustplaats vindt. De heiligverklaring laat niet lang op zich wachten.

Willibrordus mocht ook het landgoed van de edelman Herelaef overdragen aan de abdij. Dit strekte zich uit over Durninum, Fleodrodum en Baclaos: het tegenwoordige Deurne, Vlierden en Bakel. Aldus kwam dit deel van de Peel - ten westen van het moeras - onder beheer van de Abdij van Echternach. Het stoffelijk overschot van de heilige Willibrordus rust er in de crypte onder het altaar.

Tekst: Erik Vink, Foto tafereel: Hein van Bakel
Van 30 mei t/m 24 oktober op di t/m zo 14.00-16.00 uur zal het wandkleed te zien zijn in de St. Wilibrorduskerk aan Markt 9 in Deurne.
Het borduurwerk is gemaakt door de leden van de Paramentengroep van Parochie Heilige Willibrord.