De kerk

Dit jaar viert Deurne het 1300-jarig bestaan. Veertig taferelen uit Deurnes rijke historie, geborduurd door de Paramentengroep, komen wekelijks tot leven in het weekblad voor Deurne en via deze blog. Een tijdreis naar het prille begin, en langzaam weer terug.
 

De kerk

Het zal nog een paar honderd jaar duren voordat ook de kerk van Deurne wordt genoemd in een akte. Deurne en Bakel vormen dan samen één parochie, met twee kerken, en twee pastoors. Een soort 'tweelingparochie' dus. Durninum heet inmiddels Durna.

In het jaar 1069 sta je daar, bij een nederig gebouw van tufsteen, met een rieten dak, dat nauwelijks als godshuis te herkennen is. Maar de strategische ligging van deze simpele zaalkerk herken je meteen: op het hoogste punt, midden in Deurne, waar de straten bij elkaar komen die oost en west, noord en zuid met elkaar verbinden.

Zou de deur op slot zijn? Nee, je kunt zo naar binnen lopen. In het voorportaal aarzel je even. Hier heerst geen serene rust; het is een drukte van belang. Een handvol gelovigen is in gebed verzonken, anderen buurten met elkaar. Gelukkig kan niemand je zien. Je bent van bijna duizend jaar later. Weer buiten loop je om het gebouw heen, en besef je dat dit simpele kerkje in Romaanse stijl het middelpunt vormt van het dorp, waar alles en iedereen naar binnen schuifelt, ook honden en katten.

Tekst: Erik Vink, Foto tafereel: Hein van Bakel
Van 30 mei t/m 24 oktober op di t/m zo 14.00-16.00 uur zal het wandkleed te zien zijn in de St. Wilibrorduskerk aan Markt 9 in Deurne.
Het borduurwerk is gemaakt door de leden van de Paramentengroep van Parochie Heilige Willibrord.