De toren

Dit jaar viert Deurne het 1300-jarig bestaan. Veertig taferelen uit Deurnes rijke historie, geborduurd door de Paramentengroep, komen wekelijks tot leven in het weekblad voor Deurne en via deze blog. Een tijdreis naar het prille begin, en langzaam weer terug.

De toren

Kerktorens schieten uit de grond, niet als paddestoelen, maar langzaam en behoedzaam, tussen reus-achtige steigers. Bakens in het landschap, het hart van elk dorp. In de dertiende eeuw heet Durna voortaan Dorne. Ook hier verrijst een kerktoren. Een enorme bouwput openbaart zich. Eerst werken ze de diepte in, juist om van deze toren de hoogste te maken: de fundering moet solide zijn.

Hout verankerd in steen, zo bouwen ze omhoog, laag voor laag, tot hun toren boven de huizen reikt, en ver boven de boerderijen, die zo hun middelpunt zien verschijnen - alsof het altijd zo is geweest. Een kerktoren om naar uit te kijken, met galmgaten waarachter de klokken hangen die voortaan de bronzen hartslag zullen vormen van het dorp, bij leven en dood, bij vreugde en verdriet.

Met ontzag stap je over de drempel van deze toren, hoger gelegen dan het straatniveau, en bekijk je de dikke touwen waarmee al die klokken worden geluid. Het zal nog vele eeuwen duren voordat het ranke zijtorentje, waarin zich de smalle wenteltrap bevindt, gezelschap krijgt van twee kloeke zijto-rens.

Tekst: Erik Vink, Foto tafereel: Hein van Bakel
Van 30 mei t/m 24 oktober op di t/m zo 14.00-16.00 uur zal het wandkleed te zien zijn in de St. Wilibrorduskerk aan Markt 9 in Deurne.
Het borduurwerk is gemaakt door de leden van de Paramentengroep van Parochie Heilige Willibrord.