Starkrietroute wandelen in Someren-Eind

Beschrijving

Starkrietroute

Startpunt; De route start in het centrum van Someren-Eind bij gemeenschapshuis De Einder. Volg de bordjes Starkrietroute. Er zijn drie routes, 6, 8 en 10 km.

Beschrijving; De route loopt eerst door de bebouwde kom van Someren-Eind richting de brug over de Zuid-Willemsvaart en gaat dan verder in een prachtig nat natuurgebied, Starkriet. De route gaat vervolgens door het Starkriet. Daarna gaat loopt u langs de Aa om vervolgens via de akkerlanden terug te keren naar de Zuid-Willemsvaart. De route loopt daarna weer richting het eindpunt, het centrum van Someren-Eind. 

Het Starkriet (sterk riet) ook bekend als ‘’t Ven’ is een natuurgebied ten oosten van de Zuid-Willemsvaart en ligt voor het grootste gedeelte op grondgebied van de gemeente Someren. Enkele kilometers verder naar het oosten ligt nationaal park ‘De Groote Peel’. Het gebied wordt globaal begrensd door de Teunisspekbaan aan de westzijde en de Gezandebaan aan de zuidzijde. Aan de oostzijde vormt de nieuw gegraven Staakrijt de begrenzing. De noordelijke begrenzing wordt gevormd door de Peelrijt die daar uitmondt in de Aa. De totale oppervlakte van het gebied bedraagt ca. 70 ha., waarvan het grootste deel in eigendom is van Staatsbosbeheer. Een kleiner deel is eigendom van Waterschap Aa en Maas. Het Starkriet ligt in een natuurlijke laagte: het beekdal van de Aa. Van oudsher is het Starkriet een nat gebied, dat gedurende een groot gedeelte van het jaar onder water stond. Hierdoor ontwikkelde zich veen en vormden zich broekbossen met wilgen en elzen. Dit soort vochtige wilgenakkers noemt men grienden. De wilgen werden met regelmaat ongeveer 25 cm boven de grond afgezet. Uit de stobben groeiden dan weer nieuwe takken. De dunne twijgen waren vooral geschikt voor het maken van manden. De zwaardere takken waren voor vele doeleinden geschikt, van stelen voor gereedschap tot het vlechten van zinkstukken, die als dijkversteviging werden gebruikt.

In de jaren 60 van de 20e eeuw werd de meanderende Aa genormaliseerd om een snellere waterafvoer mogelijk te maken en hierdoor kon de grond gebruikt worden voor de landbouw. Het merendeel werd weiland, want voor akkerbouw bleef het gebied te nat. Wateroverlast in het stroomgebied van de Aa, o.a. tussen Someren en Helmond en meer aandacht voor waterbeheer in zijn algemeen waren de redenen dat er rond de eeuwwisseling een natuurlijk overstromingsgebied in het Starkriet werd  aangelegd. Het Starkriet was het eerste natuurlijke overstromingsgebied in Nederland en werd in oktober 2001 in werking gesteld.

Het gebied kan worden gekarakteriseerd als een ‘groene oase in een landbouwgebied’. Centraal in het gebied ligt de hermeanderende Aa die door het landschap slingert. Omdat het gebied als waterberging is ingericht tref je plaatselijk dijkjes aan. Aan de noordkant van het gebied, daar waar de Eeuwselseloop in de Aa stroomt, bevindt zich een stuw waarmee het waterpeil in het gebied kan worden gereguleerd. In periodes met extreem veel regen kan hiermee het gebied onder water worden gezet. De meanderende Aa met poelen en laagtes vormt gunstige ontwikkelingsmogelijkheden voor flora en fauna. Naast de functie van waterberging is het gebied ook van belang om haar natuurwaarde en haar recreatieve waarde.