Wehrmachtshuisje Asten-Heusden

Het Wehrmachthuisje op Golfbaan De Vier Eijckenbaan
In het gebied tussen hole 7 en hole 9 staat het restant van een wehrmachthuisje uit de 2e wereldoorlog. Maurice van Gelder sprak met Con van Nieuwenhoven. Hij heeft heel wat speurwerk verricht om feiten boven tafel te krijgen. We gaan terug in de tijd...

Gedurende de Tweede Wereldoorlog legde het Duitse leger de zogenaamde Kammhuberlinie aan om de Duitse steden tegen de geallieerde bombardementen vanuit Engeland te verdedigen. De Duitse generaal Joseph Kammhuber had al in juli 1940 opdracht gekregen een luchtverdedigingslinie op te bouwen.

De Duitserts hadden de Flak(afweergeschut) ter verdediging van het luchtruim, maar dat was niet voldoende.

Generaal Kammhuber begon met het oprichten van nachtjagereenheden.Tegen het einde van het jaar breidde de Luftwaffe het aantal nachtjagers uit tot 165 toestellen. De nachtjagers werden geholpen door de stralenbundel van de zoeklichten uit de wehrmachthuisjes.

Deze methode kon alleen 's nachts bij helder weer worden toegepast en werd de Helle Nachtjagd genoemd. De Kammhuberlinie bevond zich op een strook land die vanaf de Noordzeekust meer dan 200 km diep het binnenland in reikte. Op vaste afstanden van elkaar bevonden zich hier waarnemingsposten (wehrmachthuisjes), radarinstallaties, luchtafweerbatterijen en vliegvelden met dag-en nachtjagers.

Destijds was er ook in de buurt van Venlo een vliegveld. Vanuit vliegveld "Fliegerhorst" Venlo stegen de vliegtuigen op en met behulp van de zoeklichten de Engelse bommenwerpers te onderscheppen.

Op verschillende locaties rond de Peel waren zoeklichten geplaatst, o.a. drie in Someren aan de Slievenstraat, de Steeg-Broekstraat en een langs de Kerkendijk. In Heusden een aan de Gezandebaan
en een begin van de Ospelseweg, verder nog een in Ommel ten noorden van de kippenslachterij Goossens.

In de gemeente Deurne werden 9 zoeklichten geplaatst, een in de Peel bij de Nachtegaal en eentje in Leensel en nog een in Sloot te Liessel en verder nog een op Ospel-dijk. 

In maart 1941 begon de luchtstrijd boven zuid Nederland. Er werd door de Duitsers een zoeklichtzone ("Scheinwerferbatterie") ingericht om het Ruhrgebied in Duitsland te beschermen tegen aanvallende geallieerde vliegtuigen. De zoeklichten stonden telefonisch in verbinding met elkaar en tevens met vliegveld Gilze Rijen en Eindhoven.

Nadat de landbouwgrond was teruggegeven aan de eigenaren werd het wehrmachthuisje aan de Gezandebaan, door de woningnood in die tijd, bewoond door Tinuske Berkers met zijn groter wordende gezin. Van die wehrmachthuisjes zijn er veel verdwenen. Maar aan de Gezandebaan bleef het vervallen gebouwtje staan omdat er historie aan zit. Zo is het gebouwtje terecht gekomen in de aanlegplannen van de golfbaan. Het gebouwtje, nu in 2012, wordt opgeknapt en zal o.a. een museumpje gaan bevatten. De huidige eigenaren van de golfbaan hebben o.a. een oud zoeklicht gekocht. 

En gemiddeld werden er vijftien militairen gelegerd. De Duitse soldaten bedienden de apparatuur en zoeklichten om vijandelijke toestellen op te sporen om vervolgens uit de lucht te schieten. Het is een van de weinige overgebleven Wehrmachthuisjes.

Het gebouwtje is voorzien van een glazen dak en is ingericht met historische stukken uit de oorlogsjaren.