Wit-gele-kruis

De Rips. Het wit-gele kruisgebouw, nu in gebruik als woonhuis.

Aan het begin van de 20e eeuw was het maar slecht gesteld met de ziekenzorg. Alleen rijke mensen konden het zich veroorloven een arts te bezoeken. De slechte hygiene en gebrek aan riolering leidden ertoe dat mensen vaak krioelden van het ongedierte en de zuigelingensterfte was ontzettend hoog. Er werden dan ook allerlei verenigingen opgericht om toch aan arme mensen zorg, en dan vooral preventieve zorg te bieden.

Dit waren de zogenaamde kruisverenigingen, zoals het Witte Kruis en het Groene Kruis. Deze verenigingen waren vaak religieus van aard en afhankelijk van bijdragen van de leden. Hier werden dan verpleegsters en apparatuur van bekostigd. Deze vooruitstrevende opzet, met een sterke maatschappelijke insteek werd in het begin maar matig ondersteund door overheid en huisartsen. Het Groene Kruis, de Katholieke kruisvereniging kwam in Noord-Brabant sowieso maar slecht van de grond. Het Wit-gele kruis werd dan ook in Brabant opgericht, in 1916, sterker religieus en met de pauselijke kleuren in haar blazoen. Oorspronkelijk was de focus gericht op de keuterboer die buiten het lidmaatschap van de Boerenbond viel. Hoezeer de Boerenbond ook de belangen van haar leden behartigde en de slechte productie en leefomstandigheden van de boer verbeterde, als je niet tenminste een hectare bouw- of weiland bezat was je te arm om lid te worden.

Er bestond al een vereniging die geiten gaf aan de keuterboer en van geiten naar zieken bleek een haalbare kaart. Dit gebouw is in 1969 geopend als huisvesting van het Wit-gele Kruis. Een vreemde ontwikkeling. Het Wit-gele kruis was namelijk al actief in De Rips sinds 1924. Na invoering van de AWBZ, in 1967, werd de wijkzorg door professionele zorgaanbieders geleverd en vanuit de regio aangestuurd. Het gebouw heeft dan ook niet erg lang dienst gedaan en werd uiteindelijk aan particulieren verkocht. Typerend is wel dat in 2010 weer een vereniging het Wit-gele kruis is opgericht, een lokale Ripse vereniging deze keer. Een vereniging die vooral oude Ripsenaren helpt om de zorg die ze nodig hebben in hun eigen dorp te halen.

Bronnen:

A. van de Kimmenade-Beekmans, Van pesthuis tot wijkgebouw, 1991, Heemkundekring de Kommanderij, Gemert

H. Braks, P. van Delft, 75 jaar Rips: 1921-1996, 1996, Drukkerij De Vrije, Oploo