Gemert ontsnapt aan een ramp

Gemert ontsnapt aan een ramp.

1603

Met dit treffen hebben we het getroffen

Het is alweer het vijfendertigste jaar van de oorlog die in 1568 is begonnen en waarvan niemand weet hoe lang de strijd nog zal duren. Nu is het de Bossche gouverneur Grobbendonck twee weken geleden ter ore gekomen dat een groep van zeshonderd Hollandse ruiters, waaronder ook een afdeling van prins Maurits, door de Kempen trekt. Hollandse troepen, dat zijn vijanden! Grobbendonck is onverwijld met tweehonderd ruiters en vierhonderd man voetvolk naar Gemert gekomen om hier een hinderlaag te leggen. Hij heeft inkwartiering van al zijn ruiters en hun lansknechten geëist en die zeshonderd krijgslieden hebben allemaal een bedstee of een strozak en een dak boven hun hoofd gekregen.

‘Het plan is om de Hollanders in te sluiten op het moment dat ze alle zeshonderd in het dorp zijn. En wij, wij liggen dan in buscaden en slaan op het juiste moment toe.’

Je gaat natuurlijk tegen een gouverneur die hier in het dorp zeshonderd man heeft rondlopen geen hem onwelgevallige dingen zeggen, maar blij zijn we in Gemert niet.

‘Zeshonderd van Grobbendonck en straks ook nog zeshonderd Hollanders. En die gaan hier vechten. Er zal niet veel van het dorp overblijven!’

Gelukkig is het sluwe plan van de Bossche gouverneur grotendeels mislukt omdat zijn infanterie bij de nadering van de tegenstanders iets te enthousiast al meteen de Hollandse voorhoede, bestaande uit slechts vijfentwintig ruiters, te lijf is gegaan. Er zijn weliswaar enkele ruiters gedood, maar het merendeel wist zich terug te trekken naar de eigen hoofdmacht.

‘Dat in buscaden liggen had toen geen zin meer, dat zag Grobbendonck ook wel in. Hij viel met zijn eigen ruiters de hele vijandelijke groep aan, niet in het dorp, maar in het open veld. Er zijn wel zestig of zeventig Hollanders dood gebleven.’

Verder zijn bij dit treffen bij Gemert twee luitenanten, twee vaandeldragers en ruim honderd soldaten gevangen genomen. En – niet onbelangrijk – Grobbendonck kan honderdzestig buitgemaakte paarden meenemen naar Den Bosch.

Over de eigen verliezen wil hij niets zeggen, maar in Gemert haalt iedereen opgelucht adem. De huizen staan er nog, de kerk is niet verwoest, er is niets platgebrand en er is ook niet geplunderd. Dat is dus goed afgelopen, maar het was op het nippertje.