Sint Servatius kapel

Bisschop Ter Schure zegende de Sint Servatiuskapel op 16 november 1996 in. Een stukje vakmanschap van de bovenste plank. Maar ook de vervulling van een lang gekoesterde wens van het Sint Servatius Gilde. Het Lieshoutse gilde werd aan het begin van de Tweede Wereldoorlog ‘slapende’ en begin 1980 door enkele enthousiastelingen weer heropgericht. Deze daad leverde zoveel steun en weerklank bij de bevolking van Lieshout en Mariahout op, dat het gilde beloofde een kapel voor de bevolking te bouwen. De toenmalige burgemeester P. van Hout had de wens om die kapel in d’n Hauw te laten bouwen. Na enkele gesprekken werd toch gekozen voor een grondperceel aan de Provincialeweg, precies op de grens van Lieshout en Mariahout. Immers in de buurt van dit stukje grond stond vroeger de aan Sint-Antonius Abt toegewijde kapel, in 1485 gebouwd door bewoners van het gehucht Ginderdoor. Lieshout had in die tijd 5 gildes waaronder ook het Sint-Antonius gilde. Na een hevige storm, met orkaankracht, is de kapel in 1800 ingestort en de achtergebleven ruïne werd in 1815 opgeruimd.

De bouw van de kapel is door gildebroeders en vrijwilligers verricht. Op 23 mei 1996 werd de eerste steen gelegd door Jan Swinkels, beschermheer van het gilde en tot op de dag van de inzegening zijn de bouwers hiermee bezig geweest. Voor de bouw aanvang ging nemen zijn er vele kapellen bezocht om deze ‘bouwkundig’ te bekijken en alle zwakke punten die werden aangetroffen heeft men besproken en indien nodig vermeden.

De kapel heeft een stijlvol interieur, een houten dakconstructie, de hoofdkleur is rood en die komt terug in de uniformen van de gildebroeders. Tiny Gilsing maakte het smeedwerk en anderen financierden de ramen met glas in lood.

Er is een los staand altaar, geschonken door Toon Vermelfoort, waar de priester nèt achter kan staan. In de nis in de muur achter het altaar staat het beeldje van Sint Servaas. De banken zijn geschonken door Ger en José van Pelt en zijn afkomstig uit de Sint Pauluskerk die in Eindhoven stond. Die kerk is in 1996 gesloopt. Deze banken zijn door gildebroeders Theo Gevers en Piet van der Burgt bewerkt en bieden nu zitplaats aan bezoekers van de kapel. Er waren zoveel banken dat ook de houten deuren van de kapel hiervan zijn gemaakt. Er staat ook een Mariabeeld in de kapel, een wens van de inwoners van Mariahout. Dit kon echter niet meteen de goedkeuring wegdragen van de toenmalige geestelijk beschermheer Piet Strijbos omdat de kapel aan Sint Servaas was toegewijd en niet aan Maria.

In de kapel hangt een ‘Angelusklokje’ in een smeedijzeren klokkenstoel. Een Angelusklok werd vroeger dagelijks geluid om 6 uur `s morgens, op het middaguur en om 6 uur `s avonds. Dat waren de tijden waarop Rooms-katholieken werden opgeroepen om het Engel des Heren (ofwel het Angelus) te bidden.

De informatie vertelt ons ook dat dit klokje uit 1543 stamt en vanuit de vijfde kerk mee werd genomen naar de zesde kerk. De zesde kerk was de kerk in de Renstraat, de latere Burg. van den Heuvelstraat. Deze kerk werd in 1839 ingezegend en in 1967 gesloopt nadat het gebouw een vijftal jaren leeg had gestaan.

Er zit een bijzonder verhaal aan het angelusklokje wat nu in de kapel hangt. Gildebroeder Theo Gevers was weleens ‘onderweg’ en kwam zo bij iemand terecht die wat in antiek handelde. Deze antiekhandelaar vertelde dat hij een angelusklokje uit de oude Lieshoutse kerk op de kop had getikt. Op de vraag van Theo hoe hij daar aan was gekomen bleef hij erg vaag. Wel vertelde hij dat het klokgestoelte van dat klokje in de Burg. van den Heuvelstraat in Lieshout tegen de achtergevel van de boerderij van de familie van den Heuvel zou zijn bevestigd. Theo zei dat hij interesse had in het klokje maar dat hij het dan wel compleet wilde hebben. Hij is naar die boerderij gegaan en aan de achtergevel was inderdaad een klokgestoelte te vinden. Theo sprak met de bewoner en vertelde zijn plan: Dat hij een klokje had gevonden wat in het gestoelte paste en het graag compleet wilde hebben om het in de nieuw te bouwen kapel tegen de muur te hangen. Er werd verteld dat het klokgestoelte toentertijd tegen de gevel van de boerderij was bevestigd om het niet verloren te laten gaan. Hij kreeg het smeedwerk mee als zijn plan inderdaad werd uitgevoerd. Het klokje werd voor een paar tientjes gekocht en de wens van Theo werd vervuld.

De kapel is dagelijks geopend. Tijdens de zomerperiode vanaf 10.00 tot 20.00 uur en in de winterperiode van 10.00 tot 17.00 uur. De kapel ligt aan een fietsroute en wordt door veel bekenden en onbekenden bezocht, getuige het intentieboek, waarin door de bezoekers een en ander wordt opgeschreven. Op de 4e zondag in mei is er bij deze kapel een openluchtviering.

Op de dag van de inzegening van de kapel is er nog een bloemenhulde gebracht bij de vrouwen van de bouwers. Het motto ‘zonder vrouwen, niet bouwen’ gold ook tijdens de bouw van de kapel.

In het verre oosten, in de stad Nanjing in China, is een vriendschapspark aangelegd. In dat park staat ook de Sint Servatiuskapel. Het is een gedetailleerde, bakstenen en met glas-in-lood vervaardigde replica van de Lieshoutse kapel die eveneens de naam ‘Sint Servatius’ draagt.