Wat is er te doen

De naam Ommel of Ommelen komt voor op archiefstukken uit 1400, wat betekent dat Ommel al ver voor dat jaartal inwoners telde. De naam is afgeleid van Omme Loo, wat rondom bos betekent. Rond 1830 bestond de kern van Ommel uit ongeveer 40 bewoonde panden, voor het merendeel boerderijen. Tot aan de laatste wereldoorlog is de bebouwing nauwelijks toegenomen.

Ommel was sedert de aanleg van de tramlijn Asten-Brouwhuis-Helmond een bekende halteplaats in deze verbinding. In de Tweede Wereldoorlog is ongeveer driekwart van de huizen in de kern van Ommel vernield door beschieting. Dat gebeurde in 1944 en pas na 1960 nam de bebouwing toe doordat nieuwbouw werd gepleegd. Bij deze beschieting vonden een aantal inwoners de dood. Door de ontploffing van een granaat op een schuilplaats aan de Jan van Havenstraat verloren veel gezinsleden van de families Klaus en Michiels het leven.

Ommel is door de eeuwen heen altijd een zeer bekende katholieke bedevaartplaats van Maria geweest en is dat nog altijd. Ieder jaar bezoeken alleen al in de meimaand meer dan 50.000 mensen het beeldje van Onze Lieve Vrouw met Kind in de kerk. Rond het jaar 1400, zo vertelt de legende, werd op een weipaal tussen Asten en Ommel een klein beeldje gevonden van Onze Lieve Vrouw met Kind. De vinder bracht het beeldje naar de pastoor van Asten. Deze zette het beeldje in de kerk. Maar het beeldje wilde helemaal niet in Asten zijn en verliet de kerk toen deze gesloten was. Het beeldje werd teruggevonden op de weipaal tussen Asten en Ommel, waar het de eerste keer ook al was gevonden. Het beeldje werd weer teruggebracht naar de kerk van Asten maar verdween opnieuw. Weer bleek het te zijn teruggewandeld naar de weipaal tussen Asten en Ommel. Dit herhaalde zich enkele keren, zo luidt de legende. Op haar tocht zou het beeldje telkens gerust hebben onder een lindeboom.

Op deze plek net in de bebouwde kom van Asten, staat op een kleine verhoging nog steeds "Keskesboom". Een afbeelding van Onze Lieve Vrouw van Ommel is tegen de stam aangebracht. "Kesken" is afgeleid van "castgen" wat kastje betekent. In een kastje werd namelijk het beeldje voorlopig op de weipaal geplaatst zodat het niet meer naar de kerk van Asten terug hoefde. Deskundigen zijn van mening dat het beeldje is gemaakt tussen 1000 en 1200 na Christus. Het is een ivoren reliëf van 24 centimeter hoog en een halve centimeter dik. Waarschijnlijk is het in Byzantium, het huidige Istanboel in Turkije, gesneden en tijdens de kruistocht mee naar Nederland genomen.