Textielroute Land van de Peel │Made in Brabant

Beschrijving

Als iedereen linksaf slaat, gaat Anton rechts. En als iedereen A zegt, zegt Anton B. Je zou deze 55-jarige Helmonder gerust een tikkeltje tegendraads kunnen noemen. Ook in zijn vrije tijd volgt hij niet het geijkte pad. Elke zaterdag vind je hem achter een naaimachine, in plaats van op het voetbalveld met zijn vrienden. Daar maakt hij de mooiste creaties, liefst met de kleurrijke stoffen van de Vlisco-outlet in zijn woonplaats. Het meest trots is hij op het prachtige colbert dat hij maakte voor zijn broer, die in een rockband speelt. 

Anton droomt van zijn eigen kledinglijn. Vaak denkt hij terug aan zijn middelbareschooltijd bij Vakcollege Helmond. Toen twijfelde hij er geen moment over: fashion design moest de vervolgstap worden. Maar zijn vader, een ingenieur, probeerde hem steeds over te halen voor een studie Bouwkunde. En zijn oma zag in Anton een prima hovenier, net zoals zijn opa was. Er was één iemand die Anton volledig begreep. En dat was Kees, de oom van Anton aan moeders kant. Want Kees wilde óók kledingontwerper worden. Hij stimuleerde Anton zoveel mogelijk om wel voor zijn eigen dromen te gaan. 

Het liep anders voor Anton. In de jaren tachtig, net toen hij voor de keuze van een vervolgopleiding stond, heerste er een ernstige wereldwijde crisis. Ook in Nederland was dat goed merkbaar, onder andere aan de hoge werkloosheid. Daardoor koos Anton, onder druk van zijn familie, voor veilig. Zijn droom om fashion designer te worden, stopte hij weg. En hij werd ingenieur, net als zijn vader.

Oom Kees woont in Aarle-Rixtel, vlakbij zijn neef Anton. Ook Kees werd geen kledingontwerper, maar geschiedenisleraar. Daardoor weet hij ontzettend veel van de rijke historie van de omgeving. Over de kastelen en landhuizen, die hier in de omgeving voldoende te vinden zijn. Over het klooster van Binderen en hoe dat volgens de overlevering aan haar naam kwam. Over de belangrijke rol van de Zuid-Willemsvaart en ‘t Gulden Land, een eeuw lang de belangrijkste route voor grondstoffen en producten voor de regio. Over de rappe industrialisatie waaraan de Cacaofabriek – nu een culturele hotspot – blijvend herinnert. Van de boeren, die je op de dag van vandaag nog steeds heel veel ziet in dit groene, uitgestrekte gebied. Over het eigenwijze Gemert, dat eeuwenlang een onafhankelijk ministaatje was. En over de grote invloed van textiel op de lokale economie, met sterspelers als Vlisco en Raymakers en in het verleden Van den Acker Textielfabriek. 

Voor neef Anton zit een groot deel van zijn carrière erop. De kinderen zijn groot, de hypotheek is bijna afbetaald. Bovendien heeft hij op zijn vrije zaterdagen hard doorgewerkt aan zijn eigen collectie. Hij twijfelt steeds vaker: zal hij zijn goedbetaalde baan als ingenieur opzeggen, om alsnog verder te gaan als kledingontwerper? Oom Kees is enthousiast. Hij heeft veel bewondering voor Anton en zijn tegendraadsheid. Kees ziet dit als een kracht. Als een eigenschap van iemand met karakter. Iemand die keuzes durft te maken. En op een dag, wanneer ze samen door De Warande langs de resten van het Peapark fietsen en even stilstaan bij het grafeiland van de familie Wesselman, nodigt hij Anton uit voor een fietstocht door de omgeving. Hopelijk helpt dit hem bij zijn beslissing. Kees zal Anton laten zien dat het helemaal niet vreemd is dat werken met stoffen en draden hem zo trekt. En dat het ook niet gek is dat hij een tikkeltje tegendraads is. Het zit hem als geboren Helmonder in het bloed.